Франк Варжак. Чысты баранок

Выдадзены ў 2000 годзе, у Францыі раман быў су­с­т­рэты амаль суцэльным маўчаньнем прэсы, па­ра­лізаванай тэмай-табу. Толькі прэ­стыж­ная Le Monde на­важылася на­друкаваць рэцэнзію:
Напэўна, спатрэбілася адвага, каб выбраць тэ­май першага раману гісторыю каханьня па­між падлеткам і дарослым у той час, калі справядлівае асуджэньне пэдафіліі і не­да­пушчальныя абмежаваньні, навязаныя да­рослымі дзецям, ахапілі ўсё, у тым ліку двух­сэн­соўнасьць падлеткавага ўзросту і таямніцу не­каторых невераемных сустрэчаў, пэўных жа­даных і незабыўных ініцыяцыяў. Таксама спатрэбіўся талент, каб зь першай спробы атры­маць посьпех у расповядзі на гэтую тэму. Франк Варжак валодае гэтай адвагай і гэтым талентам. Тэкст зацягвае і вы чытаеце яго ўжо, не маючы магчымасьці спыніцца.
Жазьян Савінё, Le Monde

У ця­перашніх дэмакратычных гра­мадз­твах ёсьць не­су­м­ненны і прынцыповы інтарэс да пра­воў дзіцяці, а не­дэмакратычныя рэжымы ахвотна імі спэ­кулююць. У гэтых дыскурсах галасоў дзяцей звы­чай­на не чутно. Да­дзены твор якраз зьяўляецца сьме­лай спро­бай па­чуць дзіця — ягоныя ча­каньні, жа­даньні і пе­ра­жы­вань­не наступстваў. Ф. Вар­жак жадаў і сьцішыць ага­ламшальныя панікі да­рос­лых, і скінуць завесу кры­ва­душнага маўчаньня, да якога ў дзяцінстве сам быў пры­мушаны. У выніку паў­стаў лас­кавы, шчыры, тэ­ра­пэў­тычны тэкст.